Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ το Cape Town συμμετέχοντας στο Παγκόσμιο Συνέδριο Στατιστικής που οργανώθηκε εκεί, έχοντας την επιστημονική ευθύνη για την οργάνωση μιας συνεδρίας του με θέμα την «εκπαίδευση πολιτικών, διευθυντικών στελεχών και κυβερνητικών υπευθύνων στη χρήση και κατανόηση στατιστικών μεγεθών, τεχνικών και αποτελεσμάτων ».

Το ενδιαφέρον του θέματος προφανές. Αξίζει να αναφέρω τη διαπίστωση του Υπουργού Οικονομικών της Νοτίου Αφρικής που κήρυξε την έναρξη του Συνεδρίου και αναφερόμενος στην συνεδρία είπε ότι πρέπει επιτέλους να διαμορφωθεί ένας κριτικά σκεπτόμενος πολίτης, πολιτικός, δημοσιογράφος αντιδιαστέλλοντας την κριτική από την άκριτη σκέψη ως εξής:

« Για να διαπιστώσεις την ορθότητα κάποιου συλλογισμού πείθεσαι από το περιεχόμενο των λεγομένων, όχι από το πρόσωπο που διατυπώνει το συλλογισμό. Οφείλουμε να φροντίσουμε όλοι οι πολίτες να είναι ικανοί (να κατέχουν τα γνωστικά εργαλεία) να κατανοούν και να κρίνουν όσα λέγονται και όχι να τους κάνουμε να ακολουθούν αυτούς που τα λένε ».

Αυτά τα λόγια έχουν ιδιαίτερη σημασία όταν διατυπώνονται σε μια κοινωνία με μεγάλο ποσοστό αναλφάβητων, με ιδιαίτερα προβλήματα οικονομικής μετανάστευσης. Έτυχε να είμαι εκεί την περίοδο που ανακηρύχθηκε ο μετασχηματισμός του Οργανισμού Αφρικανικών Κρατών σε Αφρικανική Ένωση. Γεγονός τεράστιας σημασίας όχι μόνο για την Αφρική αλλά για όλο τον πλανήτη. Αυτή η διακήρυξη σε πολλά θυμίζει τη διακήρυξη της Ρώμης, που έκανε πολλά χρόνια να φτάσει σε κάποια μορφή ενοποίησης. Στην Αφρική, που τα πράγματα είναι πολύ δυσκολότερα θα είναι πολύ πιο εύκολο να ομογενοποιηθεί η χρήση του τεράστιου πλουτοπαραγωγικού και ανθρώπινου δυναμικού της. Μια, δυο γενιές μετά θα μπορέσει να παίζει σπουδαίο ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία. Δεν ξέρω πόσο αναφέρθηκε στην Ελλάδα η υπόθεση αυτή. Εκείνες τις μέρες (5- 1 5 Ιουλίου) για την Ελλάδα έμαθα (μέσω CNN ) για τη γιάφκα της Πάτμου χωρίς ιδιαίτερα σχόλια. Όπως έμαθα μετά όλα τα διεθνή θέματα είχαν στην Ελλάδα προβολή δευτερολέπτων ή λίγων γραμμών. Ας είναι.

Στην Αφρική μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση η τεράστια ανισότητα μεταξύ των κόσμων της. Ο ένας, κόσμος με δυτικά πρότυπα και σχέδια, επιχειρήσεις, υποδομές με κάποιους να κατέχουν τον πλούτο και ο άλλος, ο κόσμος της έσχατης ένδειας. Κατά τα λεγόμενα τους η κατάσταση είναι καλύτερη από τα άλλα κράτη της περιοχής όπου το ζητούμενο δεν είναι η επιβίωση από την πείνα αλλά η επιβίωση από τις συμμορίες κάθε είδους. Αυτό ωθεί τους ανθρώπους να ξεριζωθούν. Ακόμη και στις παραγκουπόλεις ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει τουλάχιστο πρόβλημα πείνας. Πολιτικά εντυπωσιάζουν δυο στοιχεία:

1. Δεν υπάρχει πολιτική διακρίσεων ανάμεσα στους γηγενείς και τους πρόσφυγες (όσοι ένοιωσαν την πολιτική του ζω ξεχωριστά θα ήταν άφρονες αν την επέβαλλαν).
2. Είναι απολύτως κατανοητό ότι μόνο η εκπαίδευση μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Μόνο έτσι θα γίνουν ικανοί οι άνθρωποι να διαχειριστούν τον εαυτό τους και το μέλλον τους.

Η κατάσταση τρομακτικής ανεργίας κάνει εμάς τους επισκέπτες να δυσκολευόμαστε να κυκλοφορήσουμε στους δρόμους, διαμορφώνοντας παράλληλα με τους δυο κόσμους και το χώρο ευθύνης τους, μας τρομάζει και μας φοβίζει. Ο δημόσιος χώρος είναι χώρος του δεύτερου, του φτωχού, της απόλυτης ένδειας. Δεν έχεις καμιά θέση εκεί. Ο ιδιωτικός -νησίδες μέσα στο δημόσιο- είναι του πρώτου κόσμου. Ο φτωχός δεν έχει ιδιωτικό χώρο και ο πλούσιος δεν έχει δημόσιο. Νομίζω, ότι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας στον Τρίτο Κόσμο, στην Ασία, την Αφρική, τη Νότια Αμερική.

Και ένα ευτράπελο. Στις 5/7/2002 στη πτήση Αθήνα-Γιοχάνεσμπουργκ της ΟΑ στις 2 το πρωί μας έδωσαν πρωινό. Αυγά, κρουασάν, καφέ, κ.λ.π. Στις 8 το πρωί κρύο πιάτο αλλαντικά, κρασί, μπύρα, κ.λ.π. Το ευγενέστατο πλήρωμα μας εξήγησε ότι έτσι τους είπαν από την Αθήνα να κάνουν και ότι και οι ίδιοι διαμαρτυρήθηκαν. Στις 1 4/7/2002 με μεγάλη δυσκολία δέχτηκαν να μας αλλάξουν τις αρχικές θέσεις κατά τη διάρκεια του check in . Το αεροπλάνο είχε 35% πληρότητα.

Επιλογές περιήγησης: Αρθρα του καθ. κ. Θεόδωρου Χατζηπαντελή >  Aρθρα στο Έθνος