Θυμήθηκα αυτό το παλιό τραγουδάκι ένα από τα πολλά που περιέγραφαν και τραγουδούσαν τα καλά και τα άσχημα των ουρών βλέποντας την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο ΙΚΑ και ότι την ακολούθησε.

Οι ουρές, ταλαιπωρία και άχρηστος χρόνος, θεωρούνται, δίκαια, απόδειξη της δυσλειτουργίας ενός οργανισμού. Στην εποχή της κατάρρευσης στην Πολωνία πρακτικά χρειαζόταν να περιμένεις σε μια ουρά για το καθετί. Τουρίστες φωτογράφιζαν τις ουρές σε περίτεχνα σχήματα. Ουρές με τάξη (καμιά σχέση με τις Ελληνικές). Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αναπτύχθηκε και διδάσκεται «η θεωρία ουρών» που μελετά το μέσο χρόνο αναμονής, τον μέγιστο χρόνο αναμονής, το χρόνο εξυπηρέτησης και προσπαθεί να προτείνει λύσεις για την μείωση του χρόνου αναμονής. Θυμάμαι δε την άσκηση που έκανα σαν φοιτητής καταγράφοντας τους χρόνους εξυπηρέτησης στα ταμεία μιας τράπεζας.

Οι ουρές αποτέλεσαν χώρο κοινωνικής συναναστροφής. Κάθε πρώτη Δευτέρα του μήνα βλέπω από το παράθυρο την ουρά έξω από την τράπεζα για τις συντάξεις ακόμη και τώρα που οι τράπεζες δίνουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούνται τα ΑΤΜ, έχουν συστήματα με χαρτάκια ώστε να περιμένεις άνετα. Γράφουν δε και πάνω (τα χαρτάκια) τον μέσο χρόνο αναμονής σου. Έτσι μπορείς να κάνεις κάποιες άλλες «δουλειές» και να γυρίσεις στην ώρα σου. Χάλασε λοιπόν η δυνατότητα ανταλλαγής απόψεων για «τη σημερινή νεολαία», «τους πολιτικούς», «τις συντάξεις» και άλλα. Χάθηκαν έτσι παραδοσιακές ελληνικές συνήθειες όπως η παράκαμψη μέρους της ουράς, η προσπάθεια επιλογής ουράς «κάτσε εσύ Γιωργάκη εδώ και εγώ θα είμαι στην άλλη», οι κοινωνικές συναναστροφές, οι γνωριμίες.

Πρόσφατα το ΙΚΑ αποφάσισε να αλλάξει τις διαδικασίες ουρών. Καθιέρωσε ένα τηλεφωνικό κέντρο μέσω του οποίου μπορείς να κλείσεις ραντεβού. Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι το κέντρο αυτό έγινε στην Αθήνα. Αφού πρόκειται για μια υπηρεσία χωρίς άμεση επαφή με τους πολίτες, γιατί δεν έγινε στη Χαλκίδα, στο Λαύριο, στα Φάρσαλα; Ποια είναι τα οφέλη; Κατ΄ αρχήν δεν πρέπει να περιμένεις στο ΙΚΑ της γειτονιάς σου. Μπορείς να εξυπηρετηθείς σε οποιοδήποτε διαθέσιμο. Ένα κεντρικό σύστημα διαχείρισης κατανέμει τους χρήστες του συστήματος σε κέντρα εξυπηρέτησης ώστε να μεγιστοποιηθεί ο χρόνος λειτουργίας, να μην είναι δηλαδή ανενεργοί αυτοί που πρέπει να εξυπηρετούν και να ελαχιστοποιηθεί ο μέσος χρόνος εξυπηρέτησης με την κατανομή όσων πρέπει να εξυπηρετηθούν στους διαθέσιμους σταθμούς. Κάτι απλό, σκόπιμο και χρήσιμο, άργησε άλλα έγινε.

Για να προβληθεί το σύστημα, ο Πρωθυπουργός το επισκέφτηκε. Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Και οι δύο που έτυχε να πάρουν τηλέφωνο και να κλείσουν ραντεβού έτυχε να εξυπηρετηθούν σε μια εργάσιμη ημέρα. Μπορεί να συμβεί αυτό; Εξαρτάται από το μέσο χρόνο συνολικής εξυπηρέτησης. Έκανε κανείς τον κόπο να μας πει πόσος είναι αυτός και τι μέτρα σκοπεύει να πάρει για να μειωθεί; Φυσικά όχι. Το γεγονός καταγγέλθηκε αφήνοντας υπόνοιες ότι ήταν σκηνοθετημένο. Έκανε κανείς από τους καταγγέλοντες τον κόπο να μας πει πόσος είναι ο πραγματικός χρόνος κατά ειδικότητα και τι προτείνει για να μειωθεί; Φυσικά όχι. Περίμενα από τον διοικητή του ΙΚΑ να απαντήσει με στοιχεία ανακοινώνοντας τους μέσους χρόνους κατά ειδικότητα και περιφέρεια και από τους συνδικαλιστές να απαντήσουν με την παράθεση των δικών τους στοιχείων. Αντί για αυτό άρχισε μια χωρίς νόημα διαμάχη για το αν ήξερε ή δεν ήξερε ο πρωθυπουργός (τι άραγε;), αν οι συνδικαλιστές κινούνται από ποταπά κίνητρα (προφανώς είναι συντεχνιακά τα κίνητρα των συνδικαλιστών, αλίμονο αν είναι κομματικά), αν ο πρόεδρος πρέπει να παραιτηθεί. Άραγε για ποιο λόγο; Ο μέσος χρόνος εξυπηρέτησης είναι κάτι που ξέρουν όσοι χειρίζονται το σύστημα. Όσοι το χρησιμοποιούν γνωρίζουν μόνο το δικό τους χρόνο εξυπηρέτησης. Και προφανώς δεν τους νοιάζει ο μέσος χρόνος. Θέλουν γρήγορες, αξιόπιστες υπηρεσίες. Δεν τους ενδιαφέρει αν οι υπόλοιποι 49,999 εξυπηρετούνται γρηγορότερα από αυτούς. Εμείς όμως, που ακούμε το διάλογο κουφών περιμένουμε στοιχεία, δείκτες και στόχους για αποφασίσουμε. Όχι κραυγές και ψιθύρους.

Επιλογές περιήγησης: Αρθρα του καθ. κ. Θεόδωρου Χατζηπαντελή >  Aρθρα στο Έθνος