Μεγάλο κομμάτι της έρευνας ασχολείται με την στάση των πολιτών απέναντι στους Βουλευτές της Α' Θεσσαλονίκης. Από τα μεγέθη στους Πίνακες μπορούν να υπολογιστούν δείκτες " αναγνωρισιμότητας " και " επιρροής-εμβέλειας ".

Στο επίπεδο των προσώπων η στάση του εκλογικού σώματος εκφράζεται με την τοποθέτηση του εκλογικού σώματος απέναντι στους Βουλευτές που αποτελούν τα κεντρικά πολιτικά στελέχη της εκλογικής περιφέρειας ("τους εκπροσώπους μας"). Η μέτρηση αφορά " δημοτικότητα ", όχι δηλαδή " εκλογιμότητα " ή " εκλογικό ποσοστό ". Η σημασία της δημοτικότητας είναι πολλαπλή και διαφορετική σε κάθε ιδιαίτερη ομάδα του πληθυσμού και κυρίως δίνει συγκριτικά συμπεράσματα. Σε καμία περίπτωση δεν αφορά σταυρούς ή ψήφους, ακριβώς όπως η «στάση» προς κάποιο κόμμα δεν αφορά ψήφο σε εκλογές. Παράλληλα, επειδή οι πολίτες τοποθετούνται σε σχέση με κάθε έναν από τους βουλευτές δεν προσομοιώνει εκλογική διαδικασία. Η ευθεία λοιπόν αντιστοιχία σε σταυρούς είναι και αυθαίρετη και επικίνδυνη. Για τους βουλευτές στο σύνολο του εκλογικού σώματος της περιφέρειας (Πίνακας 9) η "θετική στάση" δίνει το εύρος της άμεσης αναφοράς κάθε στελέχους ενώ το άθροισμα "σχετικά θετικής και θετικής στάσης" δίνει το εύρος του ακροατηρίου του . Στο εσωτερικό κάθε κόμματος έχει ιδιαίτερη σημασία η συγκριτική κατάταξη των βουλευτών (Πίνακες 7 και 8) ως προς την σειρά που προκύπτει από την " θετική στάση ". Αξιοσημείωτο είναι ότι υπάρχει συνολική διεύρυνση των κύκλων επιρροής που δείχνει σχετικά μεγαλύτερο ενδιαφέρον των πολιτών. Επίσης για τους βουλευτές η συγκριτική -μεταξύ χρονικών στιγμών- παρατήρηση της "αρνητικής στάσης" δίνει ουσιαστικά συμπεράσματα. Κυρίως η κίνηση που παρατηρείται εκφράζεται με μετακίνηση από την στάση "Δεν τον γνωρίζω" σε "Θετική ή Αρνητική στάση" και από την "Αρνητική" σε "Θετική". Πρέπει πάντως να επισημανθεί ότι οι Βουλευτές σαν κεντρικά πολιτικά στελέχη των κομμάτων ακολουθούν την υποχώρηση ή την άνοδο της επιρροής των κομμάτων. Όταν διευρύνεται η επιρροή κάποιου κόμματος προκαλείται αυτόματα (ή σχεδόν αυτόματα) και η διεύρυνση της «δημοτικότητας» των στελεχών του. Αντίστοιχα, η προβολή κάποιου στελέχους μέσω της ανάδειξης θεσμικού ρόλου προκαλεί γενικά αύξηση της «δημοτικότητας» αλλά σε μερικές περιπτώσεις και «μείωση» λόγω της ταυτοποίησης κάποιου στελέχους με πολιτικές πρωτοβουλίες και θέσεις.