Αγαπητέ κ. Δήμαρχε,

Από τα μαθητικά μου χρόνια (τότε το 1970) είχα την «κακή» συνήθεια να χρησιμοποιώ την νέα (και την παλιά) παραλία περπατώντας και διασκεδάζοντας σε αυτήν. Οι «κοπάνες» των μαθητικών μας χρόνων (τώρα θα έχουν «παραγραφεί») μας οδηγούσαν μαζί με τα « αδερφά » γυμνάσια θηλέων εμάς του « ηρωϊκού » Ε' Αρρένων στο πλακόστρωτο, στο Λευκό Πύργο, στο πάρκο της Χ.Α.Ν.Θ.

Αλλά και σε άλλες ώρες, βόλτας το απόγευμα, το σαββατοκύριακο σε ένα μυστήριο άξονα -αρτηρία ζωής- για την Πόλη. Δεν θυμάμαι πια αν είχε τότε καραβάκια για απέναντι. Ίσως ναι, ίσως όχι. Δεν θυμάμαι πως ήταν τα πάρκα τότε. Μάλλον ήταν σε χειρότερη κατάσταση. Θυμάμαι όμως πως στο πλακόστρωτο δεν κυκλοφορούσαν αυτοκίνητα.

Αργότερα φοιτητής είχα την «κακή» συνήθεια να πηγαίνω και να γυρνάω με τα πόδια ή με το ποδήλατο στο Πανεπιστήμιο -τις περισσότερες φορές για να μην υπερβάλουμε- πάλι από το πλακόστρωτο της παραλίας. Βοηθούσε ότι έμενα στην Ανάληψη κοντά στην παραλία. Πάλι βόλτες, πάλι η αρτηρία ζωής της Πόλης μας τροφοδοτούσε με το δικό της αίμα και μας έπαιρνε μαζί της στην κυκλοφορία της. Η «ακτίνα δράσης μας» μεγάλωσε. Φτάναμε στο λιμάνι και από την άλλη πλευρά ξεπερνούσαμε τα « μπλόκια » και προχωρούσαμε στην Καλαμαριά και στην Κρήνη.

Στους σεισμούς, στρατοπεδεύσαμε στο Λούνα Παρκ κοντά στη Σαλαμίνα. Μαζί με άλλους σεισμοπαθείς στο γρασίδι της Παραλίας. Και πάλι, θυμάμαι πως δεν υπήρχαν αυτοκίνητα.

Πέρασαν τα χρόνια, η παραλία -αρτηρία ζωής- ομόρφυνε, φτιάχτηκε. Μετά το '90 κουβαλούσα πολλές φορές με το καροτσάκι το παιδί μου «βρίζοντας» για τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στις δύο πλευρές της παραλιακής πάνω στο πεζοδρόμιο. Πάλι βόλτες, πολλές φορές δυσοσμία, έρημη τα μεσημέρια και τα βράδια, πολύβουη τα απογεύματα και τις Κυριακές η παραλία, ο Πύργος, το Λιμάνι, το Μακεδονία, ο Φωκάς, το Βασιλικό, ο Όμιλος, το Ποσειδώνιο, το Μέγαρο, σημεία αναφοράς, χώροι συνάντησης άλλοτε ωραία και άλλοτε άσχημα. Θυμάμαι πιο έντονα πια τα αυτοκίνητα να προσπαθούν να κερδίσουν τη μάχη με τους πεζούς και τα λίγα ποδήλατα.

Φτάσαμε στο 2003. Θυμάμαι μια φορά που συζητούσαμε και με έκπληξη έμαθα ότι ο Δήμος μας θεωρείται αρμόδιος μόνο για την καθαριότητα του πλακόστρωτου. Μέσα από το δαιδαλώδες πλέγμα αρμοδιοτήτων και ευθυνών, χάνονται οι ευθύνες και οι αρμοδιότητες. Παράλογο; Αναπόφευκτο; Βολικό; Ίσως και όλα μαζί . Τα αυτοκίνητα σαν καρκίνωμα άρχισαν να απλώνονται παντού. Παρκαρισμένα στην άκρη στο Στρατηγείο, γύρω από το Μακεδονία, στον Όμιλο, στο Ποσειδώνιο, στο Μέγαρο. Χειρότερα από κάθε άλλη φορά.

Αισθάνομαι ότι προσπαθούν να μας κόψουν την αρτηρία ζωής. Να προκαλέσουν έμφραγμα στις ζωτικές λειτουργίες μας. Από το Μέγαρο μέχρι την Κριεζώτου δεν υπάρχει ούτε εκατοστό ελεύθερου χώρου. Το περπάτημα στο πλακόστρωτο κατάντησε σλαλομ και μάλιστα με τους ήχους κορναρίσματος γιατί όσοι περπατούν εμποδίζουν το παρκάρισμα και την κίνηση των αυτοκινήτων.

Στο Μακεδονία Παλας η μισή παραλία -χωρίς υπερβολή- είναι χώρος στάθμευσης. Ενδιάμεσα ακόμη και μπροστά σε παγκάκια αναπαύονται αυτάρεσκα αυτοκίνητα κάθε μάρκας και χρώματος.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν το καινούριο φρούτο της μετατροπής του στενού χώρου μπροστά στον Όμιλο σε παρκιγκ και μάλιστα με υπεύθυνο παρκαδόρο και με τις προσχηματικές πινακίδες, «ότι απαγορεύεται η στάθμευση, προσοχή αφαιρούνται πινακίδες».

Αγαπητέ Δήμαρχε,

Δεν απευθύνομαι σε εσένα σαν υπεύθυνο της κατάστασης. Ξέρω ότι «οι αγαπητοί συμπολίτες μας» έχουν μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για αυτήν. Δεν ξέρω αν αρμόδιος για την αστυνόμευση του πλακόστρωτου είναι ο Δήμαρχος, ο Νομάρχης, ο Υπουργός ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ, ο Περιφερειάρχης, ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης, ο τάδε ή ο δείνα. Εκείνο που ξέρω είναι ότι πρέπει το πλακόστρωτο της παραλίας να αποδοθεί στους πεζούς και στους ποδηλάτες. Ότι το δημόσιο αγαθό που μας χάρισε ο Θερμαϊκός δεν μπορεί να μας το πάρει η νοοτροπία «που να το βάλω». Ότι «καβάλα πήγαιναν στην εκκλησιά οι Κολοκοτρωνέοι » και ότι λάθος κατάλαβαν οι συμπολίτες μας ότι καβάλα παν στην παραλία με ΙΧ αυτοκίνητα τους.

Ελπίζω να εκφράζω την άποψη πολλών άλλων συμπολιτών μας που προσπαθούν να αποφύγουν τα αυτοκίνητα που κινούνται στο πλακόστρωτο της παραλίας. Που αγανακτούν γιατί δεν μπορούν να περπατήσουν στα πεζοδρόμια της παραλιακής από το Στρατηγείο μέχρι την Ανθέων. Των γονέων που δεν δέχονται να συνυπάρχουν οι παιδικές χαρές με τα πάσης φύσεως αυτοκίνητα. Των γονέων που δεν καταλαβαίνουν γιατί είναι αδύνατο ή πολύ δύσκολο να κινηθούν τα καροτσάκια με τα παιδιά τους χάριν των αυτοκινήτων. Όλων όσων θέλουν η Πόλη να γίνει πιο ανθρώπινη...

Με ιδιαίτερη εκτίμηση
Θεόδωρος Χατζηπαντελής

Επιλογές περιήγησης: Αρθρα του καθ. κ. Θεόδωρου Χατζηπαντελή >  Aρθρα στην Μακεδονία