Όταν ο Μίλαν Κούντερα περιέγραψε μια ιστορία όπου ένας φοιτητής στέλνει μια κάρτα σε μια φίλη του γράφοντας « η αισιοδοξία είναι το όπιο του Λαού » και αυτό σφραγίζει τη μετέπειτα ζωή του, ήθελε να περιγράψει τη σημασία του τυχαίου στις εξελίξεις. Οι περισσότεροι είδαν στην ιστορία μια καταγγελία των καθεστώτων που στηλίτευε, τα οποία άτεγκα και σκληρά δεν μπορούσαν να διακρίνουν το πραγματικό από το γελοίο, που προκαλεί γέλιο στην περίπτωση που δεν πραγματοποιείται και τρόμο στην περίπτωση που υλοποιείται. Περιγράφει γλυκόπικρα την πραγματικότητα.

Στην Ιταλία, η κατάρρευση του προηγούμενου πολιτικού συστήματος ξεκίνησε όταν ένας σκουπιδιάρης (μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και όχι του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας -για όσους καταλαβαίνουν η έμφαση είναι στην πρώτη λέξη) ανακάλυψε -τυχαία- στα σκουπίδια γραφείων του Σοσιαλιστικού Κόμματος χαρτιά που αποδείκνυαν την μοιρασιά των μιζών και των θέσεων μεταξύ των κομμάτων. Η χιονοστιβάδα ξεκίνησε όταν ο πολίτης αυτός απευθύνθηκε στο κόμμα του, ξεπερνώντας την φυσική τάση να απευθυνθεί στην τηλεόραση της εποχής, στον εισαγγελέα -που εκ των υστέρων ανέλαβε-, μιας και για να ψάξεις τα σκουπίδια χρειάζεται -και στην Ιταλία- άδεια του εισαγγελέα, εκτός και αν ψάχνεις χρήσιμα αντικείμενα για την προσωπική σου επιβίωση όπως τα παιδιά στους σκουπιδότοπους της Λατινικής Αμερικής και της Νοτιανατολικής Ασίας.

Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Στη θέση του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος -που μοίραζε κατά τις έδρες της απλής αναλογικής τις θέσεις στους δημόσιους οργανισμούς και τα συμβόλαια- βρέθηκε ένα τηλεοπτικό σύστημα με τον εκλεγμένο πρωθυπουργό να συμπεριφέρεται σαν ιδιοκτήτης του κράτους. Τιμωρός και εκδικητής, σούπερ ήρωας, απόλυτος άρχων. Στοιχείο, παραγωγός και ενεργούμενο της «κοινωνίας του θεάματος» που καιρό πριν προφητικά περιέγραψε ο Γκυ Ντεμπόρ.

Σε μας εδώ, τα πράγματα ακολουθούν τη συνήθη πορεία. Η εξουσία σκοπεύει στην ιδιοκτησία των θεσμών. Η όρεξη είναι ανοιχτή και το αποτέλεσμα σημαντικό. Σε ένα διαμεσολαβητικό πολιτικό σύστημα, είναι φανερό ότι ο διαμεσολαβητής υπάρχει μόνο όταν διαμεσολαβεί. Ξεφύγαμε βέβαια από την εποχή στην οποία ο υποψήφιος έστελνε τηλεγραφήματα, μετά από επίσκεψη στο Εθνικό Τυπογραφείο, του τύπου «αγαπητέ κύριε, κατόπιν ενεργειών μου διοριστήκατε στην θέση ..., καλείστε μέχρι την ... να αναλάβετε καθήκοντα» και περίμενε να δρέψει τους καρπούς του κόπου του. Δεν ηχεί όμως παράταιρα το σύνθημα του βολέματος των δικών « μας » παιδιών. Το ζητούμενο των εκλογών είναι η κατοχή και η εκμετάλλευση των θεσμών.

Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί που θέλουν να μας οδηγήσουν στην πολιτική αλλαγή και στην νέα εποχή αντίστοιχα, καλούνται να αποδείξουν την ανατροπή της νοοτροπίας. Όσο και αν οι προθέσεις της πολιτικής αλλαγής είναι καλές και τίμιες, αυτή θα υλοποιηθεί από όσους τριγυρνάν με λίστες προγραφών και λίστες αλλαγών υποσχόμενοι την ιδιοκτησιακή νομή του κράτους. Η νέα εποχή πρέπει να αποδείξει ότι τα αντίστοιχα φαινόμενα θα μηδενιστούν. Γιατί υπάρχουν και αναπαράγονται. Ας έχουν υπόψη τους ότι η ανοχή της κοινωνίας είναι μηδενική και οι εναλλακτικές λύσεις δεν εξαντλούνται σε αυτούς. Θέλουμε απτές και συγκεκριμένες αποδείξεις. Το δάκτυλο στην τρύπα των καρφιών.

Η δημόσια διοίκηση μπορεί να είναι αποτελεσματική όταν θωρακίζεται από θεσμούς. Όταν ο υπάλληλος του θεσμού θεωρεί τον εαυτό του υπηρέτη του θεσμού και όχι του προσώπου που τον έβαλε στο θεσμό. Όταν δεν αποσπάται -όπως συνέβη κάποια φορά παλιότερα- στη μηχανογράφηση του ΥΠΕΠΘ ένας θεολόγος για να δουλεύουν οι υπολογιστές με τη βοήθεια του Θεού. Όταν τα κριτήρια επιλογής είναι κριτήρια αποδεκτά και αποφασισμένα σε ανύποπτο χρόνο. Πρέπει να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε τους φορείς της πολιτικής, τα κριτήρια και τις αλλαγές στη διάρθρωση και όχι στα πρόσωπα.

Όλοι ακόμα και όσοι αυτάρεσκα τοποθετούν τον εαυτό τους εκτός, καταδιωγμένοι από το σύνδρομο Ισνογκούτ (θέλω να γίνω Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη) ή από την ασκητική αντίληψη της Δευτέρας Παρουσίας. Η ζωή και η πραγματικότητα είναι εδώ και σήμερα.

Επιλογές περιήγησης: Αρθρα του καθ. κ. Θεόδωρου Χατζηπαντελή >  Aρθρα στο Έθνος