Μια νέα προεκλογική εκστρατεία ανατέλλει. Όπως ο ήλιος αρχίζει να διαλύει την πρωινή ομίχλη έτσι και αυτή πρέπει να διαλύσει την άχλη της προηγούμενης περιόδου και να καθορίσει τους νέους όρους.

Ο βουλευτής -αντιπρόσωπος πολιτών- μετατράπηκε σε διαμεσολαβητή συμφερόντων. Ο βουλευτής αντιπρόσωπος μετατράπηκε σε κομματικό ενεργούμενο, σιωπηλό ψηφοφόρο των επιταγών της κομματικής ηγεσίας. Ο βουλευτής -αντιπρόσωπος- μετατράπηκε σε διαχειριστή πελατειακών σχέσεων. Παντού σε όλες τις χώρες, οι ομάδες συμφερόντων -τα lobbies ελληνικά-, αποτελούν έναν από τους σημαντικούς παράγοντες της διαμόρφωσης του πολιτικού ανταγωνισμού.

Τι παρακολουθούμε αυτές τις μέρες; Μια σαφέστατη παραδοχή ότι μια ομάδα συμφερόντων μετέφερε ένα αίτημα της στους τοπικούς βουλευτές της Βόρειας Ελλάδας. Προφανώς σε όλους. Από αυτούς τους όλους κάποιοι πείστηκαν από τη δύναμη των επιχειρημάτων και συνέταξαν μια τροπολογία. Η τροπολογία εμφανίστηκε με διάφορες υπογραφές πέντε φορές. Τις τέσσερις δεν έγινε αποδεκτή και την πέμπτη πέρασε. Ποιες είναι η δικαιολογίες;

Έτσι συμβαίνει. Εμπιστεύομαι τον υφυπουργό ή τον συντάκτη της τροπολογίας, την υπογράφω, έχω καλές προθέσεις και δεν καταλαβαίνω τι έγινε. Αξίζω να είμαι υποψήφιος; Προφανώς όχι. Όπως λέει ο λαός μας, την υπογραφή σου και την .. σου πρέπει να προσέχεις που τη βάζεις.

Πείθομαι από τη δύναμη των επιχειρημάτων; Πηγαίνω στη βουλή και υπερασπίζομαι τη ρύθμιση με τη δύναμη των ιδεών μου. Πρέπει όμως, η βουλή να συνεδριάζει σε απαρτία και οτιδήποτε να ψηφίζεται με οπωσδήποτε 50%+ 1 παρόντες βουλευτές. Φυσικά σε μια βουλή που ψηφίζουν 1 0 από τους 300 με μια μορφή ψηφοφοριών που θυμίζει συνεδριάσεις Δ.Σ. συλλόγου όπου ο εκπρόσωπος της παράταξης χειρίζεται τις ψήφους των μελών της παράταξης η παρουσία στη βουλή στερεί την επαφή των υποψηφίων από το «ζωτικό τους χώρο». Την εκλογική πελατεία που βλέπουν στο γραφείο, στις εκδηλώσεις, στις «περιοδείες». Που καιρός για βουλή και τοποθετήσεις. Αξίζει να είμαι υποψήφιος. Προφανώς όχι. Οι πολίτες με εκλέγουν για να είμαι εκεί, να προσέχω και να εκπροσωπώ τα συμφέροντα τους.

Δεν έβαλα την υπογραφή μου στο κείμενο, δεν με ρώτησε κανένας την είχα υπογράψει στο παρελθόν αλλά τώρα δεν κατάλαβα πως βρέθηκε η υπογραφή μου. Προφανώς, εκτός από το ηθικό θέμα διαχείρισης του ονόματος, που ήμουν; Γιατί δεν ήμουν στη βουλή να τονίσω ότι κανείς δε με ρώτησε; Ήμουν στην επιτροπή τάδε ή δείνα; Παγιδεύτηκα; Δικαιούμαι να διαμαρτύρομαι και πρέπει να αποκατασταθώ. Πρέπει να βρεθεί ποιοι με παγίδευσαν και γιατί.

Δείχνει σήψη και παρακμή; Χρειάζεται επανίδρυση ή αλλαγή; Η γενίκευση αποτελεί την ευκαιρία απόσεισης των ευθυνών. Το άλλοθι της απαλλαγής. Χρειάζεται να θωρακιστεί θεσμικά η βουλή και ο ρόλος του βουλευτή. Να πάψει να είναι χειροκροτητής των θέσεων και άβουλος ψηφοφόρος. Να είναι υπεύθυνος και να δίνει λογαριασμό σε όσους τον ψήφισαν όχι στον αρχηγό που τον όρισε. Άλλωστε αυτό είναι το πρόβλημα όλης της διοίκησης. Όχι παντού, αλλά εκεί που κάποιος ή κάποια βρίσκεται σε θέση ευθύνης επειδή κάποιος τον έβαλε, αισθάνεται την ανάγκη να είναι υπόλογος απέναντι σε αυτόν που τον έβαλε και όχι σε αυτόν που εκπροσωπεί και οφείλει να υπηρετεί. Πως θα γίνει αυτό; Μόνο με την προφανή αλλαγή αναφοράς από ένα σύστημα διάχυσης της ευθύνης σε ένα σύστημα προσωποποιημένης αναφοράς ευθύνης. Ο πολίτης θέλει να ξέρει ποιος είναι υπεύθυνος και για ποιο πράγμα είναι υπεύθυνος. Και η υπόθεση αυτή πρέπει να ξεκινήσει από την κορυφή. Μικρές μονοεδρικές περιφέρειες, όχι μεγαλοϊδιοκτήτες σταυρών, όχι στη διάχυση από την προσωπική στη συλλογική ευθύνη. Δεν «φταίει» το κόμμα μου αν εγώ δεν κατάλαβα, δεν ήμουν εκεί, δεν μπορεί η ατομική ευθύνη να καθρεφτίζεται στην προσπάθεια του «αντιπάλου» να αντιπαρατεθεί με την μεταφορά της ευθύνης στο συλλογικό υποκείμενο. Πρέπει η διαδικασία νομοθετικού έργου να μην εξελίσσεται σε διαδικασία συρραφής σχετικών και άσχετων διατάξεων πολλές φορές αλληλογρονθοκοπούμενων.

Επιλογές περιήγησης: Αρθρα του καθ. κ. Θεόδωρου Χατζηπαντελή >  Aρθρα στο Έθνος