Ξεκινάει η συζήτηση για τον προϋπολογισμό. Οι παραδοσιακές κινητοποιήσεις έχουν ήδη προγραμματιστεί, οι «συμπαθείς τάξεις» ετοιμάζουν τα υπομνήματα τους. Οι πολιτικές δυνάμεις ετοιμάζονται για τον ίδιο διάλογο κουφών που παρακολουθούμε κάθε φορά.

Η αναντίρρητη πραγματικότητα ότι χωρίς να εισπράξουμε δεν είναι δυνατόν να καταναλώσουμε. Τι καλά που ήταν παλιά! Χωρίς να είμαστε αναγκασμένοι να δίνουμε λογαριασμό σε κανένα, μπορούσαμε να κόβουμε χρήμα, να εισπράττουμε έναντι, να δανειζόμαστε. Μετά οι κουτούφραγκοι μας έδιναν κονδύλια τα οποία εμείς κάναμε ότι θέλαμε. Δεν πα να λέγαν ότι είναι για υποδομές. Δηλαδή, οι BMW και οι γούνες των «δανείων» δεν είναι υποδομές; Μετά ήταν η αναδιάρθρωση. Τι αναδιάρθρωση; Τα διάφορα ΚΕΚ δεν είναι αναδιάρθρωση; Αν δεν μάθουν οι μελισσοκόμοι «συστήματα ελέγχου ποιότητας» και «γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών» πως θα γίνει αναδιάρθρωση; Οι χωματερές δεν είναι αναδιάρθρωση; Προφανώς δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να παράγεις κάτι για να το αποσύρεις. Και όχι μόνο κάποιο προϊόν. Αλλά και κάποια άχρηστη υπηρεσία. Φυσικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατάλαβε κάποια στιγμή ότι πρέπει να ελέγξει τους στόχους, τα μέτρα, να μπορεί να αξιολογήσει τις δαπάνες. Κάποιοι σκέφτηκαν ότι είναι καλύτερο να «χαθούν» χρήματα παρά να «σπαταληθούν». Σκέφτηκαν δηλαδή τη χρηστικότητα των κονδυλίων και όχι την απορροφητικότητα. Και το κράτος;

Το κράτος πρέπει μέχρι τον Ιούνιο του 2004 να αποφασίσει την περιφερειακή του οργάνωση. Είναι υποχρεωμένο από την ΕΕ. Το κράτος πρέπει να ενισχύσει τους Ο.Τ.Α. Ξέρει κανείς ότι είναι υποχρεωμένο να αποδίδει ποσοστό των πόρων από τη φορολογία στους δήμους και τις κοινότητες; Το κράτος είναι υποχρεωμένο να ενισχύσει την κοινωνική πολιτική του στους ευαίσθητους τομείς της καθημερινότητας, της κοινωνικής συνοχής.

Το κράτος αδυνατεί να σχεδιάσει. Είναι χαμένο σε στοιχεία -πολλές φορές εμπειρικά συγκεντρωμένα και αναξιόπιστα- και παγιδευμένο σε ένα σύστημα που οι υφιστάμενοι αισθάνονται την ανάγκη να λένε αυτό που θέλουν να ακούσουν οι προϊστάμενοι. Σχεδιασμός με ιδιοτελείς θέσεις και μικροσυμφέροντα είναι εκ των προτέρων λανθασμένος. Χωρίς πραγματικά και αξιόπιστα δεδομένα οι πολιτικές είναι ψευδαίσθηση, ανεξάρτητα από τις προθέσεις αυτού που τις χαράσσει πολιτικές. Τι πρέπει να γίνει;

Καινοτομία . Η Ελλάδα είναι τελευταία στις δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη (δημόσιες και ιδιωτικές). Είναι τελευταία στις ευρεσιτεχνίες. Ας δοθούν κίνητρα φοροαπαλλαγής στις επιχειρήσεις που επενδύουν σε έρευνα και ανάπτυξη μπας και ενισχυθούν και από τον ιδιωτικό τομέα τα ερευνητικά ιδρύματα και κέντρα έρευνας.

Ισορροπία στην ανάπτυξη. Η Ελλάδα ας τολμήσει να δώσει αρμοδιότητες στην τοπική αυτοδιοίκηση και στην περιφέρεια, να δώσει τους πόρους. Ας κρατήσει η κεντρική κυβέρνηση π.χ. το 50% των εσόδων και να δώσει το 25% στην περιφέρεια και το 25% στο Δήμο. Και μετά ας δώσει τη δυνατότητα σε κάθε περιφέρεια και σε κάθε δήμο να ορίσει ξεχωριστούς φορολογικούς συντελεστές. Και τότε θα δούμε αν συγκρατηθούν στα χωριά και στις μικρές πόλεις οι πολίτες. Θα δούμε αν θα μετακινηθούν οικονομικές δραστηριότητες προς την επαρχία.

Ποιότητα-πιστοποίηση . Το στοίχημα της ελληνικής οικονομίας είναι η ποιότητα των προϊόντων και υπηρεσιών. Ας καθοριστεί το πλαίσιο για την πιστοποίηση τους. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να κινούμαστε στην εποχή όπου ο καθένας κάνει κάθε επάγγελμα που δηλώνει, πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης, χωρίς να υπάρχει κανένας τρόπος να εκπαιδευτεί και να πιστοποιηθεί ότι κάνει αυτό το επάγγελμα. Δεν μπορεί να μείνουμε άλλο σε χαμηλής ποιότητας ή άχρηστα προϊόντα. Δεν είναι δυνατό να μείνουμε χωρίς αξιολογημένες υπηρεσίες μόνοι εμείς -έθνος ανάδελφο- που κρίνουμε τους πάντες και δεν δεχόμαστε κανέναν να μας κρίνει.

Αριστεία. Μάθε από τους καλύτερους, ανταγωνίσου τους καλύτερους. Μάθε ότι το πλήρες πόθεν έσχες αποτελεί το καλύτερο μέτρο σύλληψης της φοροδιαφυγής. Διδάξου πως οι άλλοι έφτασαν εκεί που έφτασαν. Συγκρίσου με τους καλύτερους. Γιατί άραγε οι ανόητοι Αυστραλοί (και οι «φονιάδες των Λαών Αμερικάνοι») έχουν διαφορετικούς φορολογικούς συντελεστές κατά πολιτεία; Γιατί οι άλλες χώρες της Ε.Ε. δίνουν μεγαλύτερα ποσοστά στην τοπική Αυτοδιοίκηση (και περισσότερες αρμοδιότητες βέβαια). Κουτούφραγκοι! Εμείς έχουμε το μεγαλείο της φυλής, το παρά πέντε, τις μοναδικές λύσεις.

Επιλογές περιήγησης: Αρθρα του καθ. κ. Θεόδωρου Χατζηπαντελή >  Aρθρα στο Έθνος