Παλιές συνταγές με νέα υλικά

Κάντο όπως ο Μπέκαμ

Παλιά, ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα ήταν δικηγόρος ή γιατρός ή δικηγόρος και γιατρός. Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι έχουμε προσλαμβάνουσες παραστάσεις όπου ο μπατζανάκης της αδερφής του γείτονα είχε πάρει το τάδε φάρμακο για αυτό που η ασφαλής διάγνωση έδειχνε ότι είχαμε. Κάθε αμφιλεγόμενη νομική ή νομικίστικη διαμάχη γίνονταν αντικείμενο επιστημονικού συμβουλίου ομάδας νομικών στην αίθουσα του πολυμελούς μεικτού ή όχι καφενείου.

Προφανώς, πρωθυπουργοί, υπουργοί, επικεφαλής οργανισμών διατελέσαμε όλοι. Αν ήμουν για μια μέρα πρωθυπουργός....

Με το καιρό, οι γνώσεις διευρύνθηκαν και η ειδίκευση μας κατοχυρώθηκε. Στους σεισμούς σεισμολόγοι, μετά συνταγματολόγοι (αυθεντικοί ερμηνευτές του πότε θεωρείται ότι πρέπει να αντικαθίσταται ο πρωθυπουργός, κ.λ.π), γεωφυσικοί με τη διαμάχη ΒΑΝ-Παπαζάχου, υδρογεωλόγοι για τις βροχές, πολεοδόμοι-χωροτάκτες για την ανάπτυξη των Πόλεων, προφανώς ποινικολόγοι την εποχή του ειδικού δικαστηρίου, εξειδικευμένοι στατιστικοί για κάθε έρευνα, διαπρεπείς διεθνολόγοι για τις διεθνείς συνθήκες, εγκληματολόγοι για κάθε αδίκημα. Αυτή τη φορά το κουτσομπολιό από το καφενείο και το σαλόνι μας πέρασε στις οθόνες μας. Και ανέλαβαν αυτόκλητοι αναλυτές. Οι ίδιοι άνθρωποι, στις ίδιες εκπομπές με τα ίδια κάθε φορά επιχειρήματα. Για πάσαν νόσον και πάσαν μ....

Η πρόσφατη ειδίκευση είναι και πάλι συνταγματολόγοι. Διαπρεπείς γνωρίζουν ποια είναι η αυθεντική ερμηνεία της έννοιας της «δημοσιότητας». Επιφανείς διακηρύσσουν ότι δημόσια γίνεται μόνο ότι δείχνει η «τηλεόραση». Ότι πραγματικό είναι ότι αναπαράγεται ηλεκτρονικά και μάλιστα απευθείας. Η «τηλεόραση» αγωνιά να βελτιώσει τη θέση της με συνδέσεις, ερμηνείες, απόψεις, συζητήσεις. Βλέπει με αγωνία να χάνει την πρωτοκαθεδρία από τα γραπτά μέσα ενημέρωσης. Για μια φορά έχουν την πρωτοβουλία, τα μέσα και τα εργαλεία. Το παιχνίδι παίζεται στο γήπεδο που γνωρίζουν.

Και τα μεγάλα προβλήματα του τόπου; Τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στους δρόμους; Οι αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης; Η Ευρωπαϊκή προεδρία; Ο επικείμενος πόλεμος στο Ιρακ; Ηχούν παράταιρα και ανεπίκαιρα. Χωρίς μεγάλο ενδιαφέρον. Βέβαια, κάθε φορά όλο και κάποιος επικαλείται ότι κάποιο μυστικό κέντρο θέλει να «αποπροσανατολίσει» τις μάζες στρέφοντας το ενδιαφέρον τους από τα μαρούλια, τις κατολισθήσεις και τις ουρές στους δικαζόμενους. Και φυσικά καταγγέλλει το αόρατο κέντρο συνεχίζοντας τη συζήτηση... Χωρίς να προβάλει καμιά διέξοδο. Κηρύσσοντας αθώους όσους παρκάρουν πάνω στο πεζοδρόμιο «γιατί που να το βάλουν», όσους χτίζουν αυθαίρετα γιατί «έτσι κάνουν όλοι», αρνούμενος να προτείνει μαζικό μποϊκοταζ των προϊόντων που ακριβαίνουν αυθαίρετα....

Μέσα σε όλα αυτά διάβασα την ιστορία του Έλληνα φοιτητή στην Αγγλία. Και θυμήθηκα το βιβλίο του Μ. Κούντερα όπου η ταχυδρόμηση της κάρτας με τη φράση «η αισιοδοξία είναι το όπιο του λαού» στοίχισε στον ήρωα του βιβλίου την αλλαγή της πορείας της ζωής του. Όπου ο ήρωας δικάστηκε και καταδικάστηκε για τις προθέσεις και τις σκέψεις του. Το «αστείο» σφράγισε τη ζωή του για πάντα. Δεν ξέρω αν ο νεαρός αυτός Έλληνας έχει πέσει σε άλλο αδίκημα εκτός από την ηλιθιότητα. Γιατί προφανώς είναι ηλιθιότητα να «ταυτίζεται» με κάποιους που το μόνο που έκαναν είναι να εξασφαλίζουν την άνετη ζωή τους δολοφονώντας.

Είχαμε συνηθίσει τις δίκες προθέσεων από άλλα καθεστώτα. Ο Μ. Κούντερα δεν θα πρέπει να είναι και πολύ ευχαριστημένος με τη σημερινή στάση της χώρας του. Της χώρας αναφοράς όλων όσοι πίστευαν και αγωνίστηκαν να μπορεί ο καθένας να μιλάει ελεύθερα. Να διαβάζει όποια εφημερίδα θέλει χωρίς να την τυλίγει μέσα σε κάποια άλλη σε μια μυστική συμφωνία με τον εφημεριδοπώλη. Να μη δικάζεται και να καταδικάζεται για τις προθέσεις του. Οποία χαρά. Η πτώση του τείχους πίσω από το οποίο «εν ονόματι του λαού» γίνονταν όλα αυτά θεωρήθηκε ότι αναιρεί πλέον τις δίκες αυτές. Όλα θα ήταν ελεύθερα. Και όλοι θα κρίνονται από τις πράξεις τους. Και οι επίγονοι αυτών των καθεστώτων έθεσαν εαυτούς στην υπηρεσία της «Νέας Ευρώπης». Προφανώς για να επιβεβαιωθεί το ρητό «Ο καπιταλισμός είναι η καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο σοσιαλισμός είναι το ακριβώς ανάποδο.»

Επιλογές περιήγησης: Αρθρα του καθ. κ. Θεόδωρου Χατζηπαντελή >  Aρθρα στο Έθνος