Θεόδωρος Χατζηπαντελής

Μετά τα μπάνια του λαού θα αρχίσουν τα μπάνια (στον ιδρώτα) των υποψηφίων για τις Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές. Όλοι και όλες προσπαθούν να μας πείσουν για την ορθότητα των επιλογών και το ενδιαφέρον τους για την καθημερινή μας ζωή στην πόλη και το χωριό. Είναι αυτή τη φορά, που οι «κομματικές γραμμές» φαίνεται να εξασθενούν, ευκαιρία να τεθούν τα προβλήματα στη συγκεκριμένη τους μορφή. Είναι απαραίτητο οι υποψήφιοι να μιλήσουν συγκεκριμένα. Και είναι απαραίτητο και εμείς να τους πιέσουμε να μιλήσουν συγκεκριμένα.

Όλοι μιλούν για τις δαπάνες. Ας μας περιγράψουν -ακριβώς- πως θα διαχειριστούν τη χρηματοδότηση του κράτους και τα έσοδα του Δήμου. Ακριβώς . Πόσες παιδικές χαρές και με τι κόστος θα κάνουν, πόσους ανθρώπους και για ποια δουλειά θα προσλάβουν, πόσους κάδους θα πάρουν και που θα τους τοποθετήσουν, τι θα κοστίσουν οι πολιτιστικές εκδηλώσεις, πόσους δρόμους και με τι σειρά θα φτιάξουν, κ.λ.π. Ας μη μιλήσουν αυτή τη φορά γενικά ή ας μην τους ψηφίσουμε αν μιλήσουν γενικά.

Οι κινήσεις Πολιτών της Θεσσαλονίκης έθεσαν στις αρχές Ιουλίου, η κάθε μια από τη δική της πλευρά ένα σύνολο ερωτημάτων και προβληματισμών -προς όλους τους υποψηφίους των Δήμων του Πολεοδομικού Συγκροτήματος-. Μήπως είναι καλό να απαντήσουν οι υποψήφιοι;

Το αίτημα της συμμετοχής του πολίτη στις αποφάσεις τίθεται όλο και πιο επίμονα. Απαιτείται η συμμετοχή του πολίτη, η συνειδητή εμπλοκή του σε μια σειρά καθημερινά θέματα. Ποιος γνωρίζει καλύτερα που πρέπει να τοποθετηθεί η στάση του λεωφορείου; Ποιος γνωρίζει καλύτερα τις ελλείψεις σε σχολικά κτίρια και ελεύθερους χώρους, ποιος μπορεί καλύτερα να επισημάνει τα παρατημένα αυτοκίνητα, ποιος μπορεί να κάνει την γειτονιά να λειτουργήσει καλύτερα; Πως μπορεί να εκφραστεί αυθεντικά η γνώμη των πολιτών και να εμπεδωθεί η αίσθηση της ασφάλειας αν οι ίδιοι εμείς δεν κινητοποιηθούμε; Πως θα ενισχυθεί «η κοινωνική συνοχή» αν δεν γνωρίζουμε το διπλανό μας και δεν ασχολούμαστε με το πεζοδρόμιο του σπιτιού μας και τη σχάρα του φρεατίου μπροστά από το σπίτι μας; Όσο απογοητευτικό είναι το γεγονός ότι 8 στους 1 0 πολίτες δηλώνουν ότι για ένα πρόβλημα της γειτονιάς τους « θα απευθυνθούν στους αρμόδιους ή θα αφήσουν τους αρμόδιους να κάνουν τη δουλειά τους » και μόνο 1 στους 7 ότι « θα κινητοποιηθεί » άλλο τόσο απογοητευτικό είναι το γεγονός ότι η συμμετοχή δεν ενθαρρύνεται από το σημερινό σύστημα εκλογής. Και κατά τη γνώμη μου είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος.

Ανακοινώνονται τα ονόματα των υποψήφιων δημοτικών και διαμερισματικών συμβούλων. Για το Δήμο Θεσσαλονίκης κάθε ψηφοδέλτιο θα υποδείξει 1 20 πολίτες (έναν ανά 2000 εκλογείς περίπου) που όπως και οι ίδιοι πρακτικά παραδέχονται -όσοι εκλεγούν- θα έχουν μικρή συμμετοχή στη διοίκηση του . Κανείς δεν θα τους μάθει κανείς δεν θα ξέρει τι κάνουν για τέσσερα χρόνια. Άλλωστε, οι πολυκατοικίες δεν έχουν πια θυρωρούς. Μήπως είναι καιρός να σκεφτούμε την αλλαγή του εκλογικού συστήματος;

Θα πρότεινα το εξής: Να χωριστεί ο Δήμος σε 1 50 ενότητες και σε κάθε μια να εκλεγεί με απόλυτη πλειοψηφία ένας αντιπρόσωπος στο τοπικό κοινοβούλιο (συμβούλιο). Παράλληλα, να εκλεγεί πλειοψηφικά -όπως σήμερα- ο Δήμαρχος. Ο Δήμαρχος να προτείνει ένα κατάλογο αντιδημάρχων (9- 1 5) για κάθε μια από τις αντιδημαρχίες και να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από το τοπικό κοινοβούλιο. Το τοπικό κοινοβούλιο να χωριστεί σε επιτροπές προσαρτημένες σε κάθε αντιδημαρχία που θα ασχολούνται με τα σχετικά θέματα. Έτσι, και οι πολίτες θα συμμετέχουν και η συνήθης διάχυση των ευθυνών θα ξεπεραστεί. Οι πολίτες κάθε ενότητας θα μπορούν να ελέγχουν τον αντιπρόσωπο τους και θα μάθουν να συμμετέχουν στη διαχείριση της καθημερινότητας τους.

Και μια παλιά σχετική ιστορία. Το 1 98 1 βρισκόμουν στην τότε ταραγμένη Πολωνία σε ένα συνέδριο Στατιστικής. Οι εργάτες της «Αλληλεγγύης» σταμάτησαν ένα τραίνο που φορτωμένο με κρέας -στην πεινασμένη Πολωνία- ταξίδευε προς την τότε Σοβιετική Ένωση. Οι εργάτες της Αλληλεγγύης απαίτησαν να διαχειριστούν αυτοί το «φαγητό τους». Ο στρατηγός Γιαρουζέλσκι απάντησε ότι όταν διαχειρίζεσαι την καθημερινότητα σου, εσύ είσαι η εξουσία.

Επιλογές περιήγησης: Αρθρα του καθ. κ. Θεόδωρου Χατζηπαντελή >  Aρθρα στο Έθνος